Αστυδρόμος #9 — Κραγιόν

«Δε χρειαζόμαστε άλλα κραγιόν, δε μας είναι απαραίτητα τα επίπλαστα ρούχα της βιαστικής εντύπωσης και της πιεστικής καινοτομίας. Μας είναι απαραίτητα τα ρόδινα χείλη της ζωής. Για να τα φιλήσουμε, για να μας φιλήσουν, πρέπει να καλέσουμε πίσω στα σπίτια μας τα αποδημητικά πουλιά των αρετών μας. Σμήνη μνήμης και θαλπωρής, στις ματωμένες φωλιές των καρδιών μας να επαναπατριστούν και να μας θυμίσουν την απόχρωση της αειφόρας άνοιξης του έρωτα, του αυθορμητισμού, της αγάπης, της αγκαλιάς, της συμπόνιας.»